Honorowy Obywatel Miasta to zaszczytne wyróżnienie, przyznawane osobom, które w sposób szczególny przyczyniły się do rozwoju i rozsławienia danego miejsca, inicjującym działania społeczności lokalnej czy wybitnym osobistościom z wielu dziedzin takich, jak nauka, kultura, sport i polityka. Podczas nadzwyczajnej sesji Rady Miasta w Podkowie Leśnej radni zdecydowali o przyznaniu tego tytułu trzem zasłużonym dla miasta, wybitnym członkom Solidarności.
Świętowanie 40-lecia powstania NSZZ Solidarność w Polsce nie mogło zakończyć się lepiej, niż uhonorowaniem osób, które przyczyniły się do zmian i powstania demokracji w kraju, którym, jako działaczom w tamtym trudnym okresie, towarzyszyły wartości jedności, prawdy i sprawiedliwości. Nie inaczej było także w Podkowie Leśnej, gdzie w uznaniu za zasługi przy powstaniu Niezależnego Samorządowego Związku Zawodowego Solidarność, a tym samym za rozsławienie Podkowy Leśnej jako intelektualnego zaplecza dla demokratycznych zmian w Polsce i Europie Wschodniej, tytuł Honorowego Obywatela otrzymali: prof. Jadwiga Staniszkis, prof. Ryszard Bugaj oraz polityk Zbigniew Bujak.
Rozpoczynając uroczystość, przewodniczący Rady Miasta Michał Gołąb przypomniał wydarzenia sprzed 40 lat, które zapoczątkowały działanie Związku na terenie Mazowsza. Po tym krótkim wstępie nastąpiło wręczenie aktu nadania tytułu Honorowego Obywatela trzem wyróżnionym i zasłużonym.
– Bardzo dziękuję Radzie za wyróżnienie. Dziękuję i przyjmuję to z wielką satysfakcją, głównie dlatego, że Podkowa Leśna jest tą miejscowością w Polsce , która bardziej niż wiele innych przyczyniła się do tego, co się stało przez te ostatnie 40 lat. Ta aktywność ciągle nas do czegoś zobowiązuje i wiem, że w Podkowie Leśnej ta aktywność ciągle utrzymuje się na wysokim poziomie – podkreślił w swoim wystąpieniu prof. Ryszard Bugaj. Podobny wydźwięk miało wystąpienie Zbigniewa Bujaka, który nawiązując do przemówień w fabrycznych halach, wygłosił mowę bez mikrofonu, podkreślając, że „to wspaniale jest być Honorowym Obywatelem takiego miasta, z takimi mieszkańcami i z taką historią”.
Burmistrz również złożył na ręce Honorowych Obywateli podziękowania, gratulacje i wyrazy uznania za zapisanie się na kartach historii miasta w sposób szczególny. – Bardzo się cieszę, że mogę być burmistrzem w mieście, gdzie Państwo jesteście Honorowymi Obywatelami. W mieście, w którym Honorowy Obywatel idzie zgodnie z własnym sumieniem, swoją własną drogą, będąc uczciwym ze swoimi poglądami.
Spotkanie zakończyła prelekcja prof. Antoniego Dudka, który w kilkuminutowym wykładzie nawiązał do historii Solidarności oraz wskazał na szanse i zagrożenia wobec obecnej sytuacji politycznej dla młodych ludzi, którzy powinni dbać o to dziedzictwo i wartości, jakie przyświecają działaczom opozycji z czasów PRL-u. Uczestnicy wydarzenia mogli wpisywać się także do Pamiątkowej Kroniki oraz uczestniczyć w poczęstunku, który przy tej okazji trafił również do Domu Samotnej Matki w Brwinowie.
Prof. Jadwiga Staniszkis – socjolog, profesor nauk humanistycznych (1992), od 1992 r. profesor Uniwersytetu Warszawskiego, laureatka Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2004); publicystka. W sierpniu 1980 r. została zaproszona przez Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Gdańsku do udziału w negocjacjach ze stroną rządową. Weszła w skład Komisji Ekspertów MKS (prawdopodobnie była jedyną kobietą w gronie ekspertów). Po zawarciu porozumień sierpniowych i utworzeniu NSZZ „Solidarność” doradzała związkowcom. Po wprowadzeniu stanu wojennego wykładała we Wszechnicy Solidarności i publikowała w prasie podziemnej. Mieszka w Podkowie Leśnej.
Prof. Ryszard Bugaj – polityk, doktor habilitowany nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN, w latach 1993–1997 przewodniczący Unii Pracy, poseł na Sejm X, I i II kadencji. W 1980 przystąpił do „Solidarności”. Od września 1980 r. w „S”; członek Rady Programowo-Konsultacyjnej Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy KKP, następnie KK; od 16 II 1981 z-ca kierownika OPSZ, kierownik zespołu spraw ogólnogospodarczych i zespołu reformy gospodarczej. Reprezentant KKP w rządowej komisji ds. reformy gospodarczej. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze, członek ZR, delegat na I KZD, kierownik prac zespołu ds. gospodarczych, współautor (z Waldemarem Kuczyńskim) projektu programu gospodarczego „S”. W okresie stanu wojennego został na kilka dni internowany. Od 1982 pracownik INE PAN. W 1985 r. współautor przygotowanego na zlecenie Lecha Wałęsy opracowania Raport: Polska 5 lat po Sierpniu (Wers, 1985). Autor w pismach podziemnych, m.in. „Tygodniku Mazowsze”, „Robotniku”, „Woli”, kwartalniku „Krytyka”, oraz w „Tygodniku Powszechnym”; w 1986 r. współzałożyciel, publicysta podziemnego kwartalnika „21”; w 1987 r. współzałożyciel (m.in. z Jerzym Ciemniewskim, Tadeuszem Kowalikiem, Piotrem Marciniakiem, Janiną Zakrzewską) niezależnego Stowarzyszenia Reforma i Demokracja. Od 1987 r. doradca KKW „S” i L. Wałęsy. 31 maja 1987 r. sygnatariusz wydanego przed pielgrzymką Jana Pawła II do Polski oświadczenia programowego opozycji. Od XII 1988 członek KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie; w 1989 r. uczestnik obrad Okrągłego Stołu w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej, współprzewodniczący grupy roboczej ds. samorządu i form własności. W 1989 r. uzyskał mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W 1990 r. był wśród założycieli Solidarności Pracy, rok później z listy tego stowarzyszenia został wybrany na posła I kadencji. W styczniu 1993 r. został przewodniczącym współtworzonej przez SP w 1992 r. partii Unia Pracy. W wyborach parlamentarnych w 1993 r. po raz trzeci objął mandat poselski. Mieszka w Podkowie Leśnej.
Pan Zbigniew Bujak w lipcu 1980 r. był współorganizatorem strajku w jednym z wydziałów „Ursusa”. W sierpniu tego roku należał do założycieli Robotniczego Komitetu Solidarności ze Strajkującymi Robotnikami Wybrzeża. Od września 1980 r. pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”. W lutym 1981 r. wszedł w skład Prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej. W momencie ogłoszenia stanu wojennego uniknął aresztowania. Później ukrywał się, aktywnie działając w podziemiu. W latach 1982-1986 był przewodniczącym Regionalnego Komitetu Wykonawczego Regionu Mazowsze, należał również do założycieli Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”. Aresztowano go dopiero w maju 1986 r. Był jednym z najdłużej ukrywających się członków Solidarności. Po 4 miesiącach został zwolniony na mocy amnestii. W latach 1986-1987 zasiadał w jawnej, choć działającej nielegalnie, Tymczasowej Radzie „Solidarności”. Od 1987 r. należał do Krajowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność”. Od grudnia 1988 r. do czerwca 1990 r. był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu. Podczas jego obrad pracował w zespole do spraw reform politycznych oraz w zespole do spraw gospodarki i polityki społecznej. W wyborach czerwcowych w 1989 r. nie kandydował. Potem, od 1991 r. poseł na Sejm I i II kadencji. W 1991 r. wspólnie z Januszem Rolickim opublikował wywiad rzekę Przepraszam za Solidarność.
Ten, jak i wiele ciekawych artykułów dostępny jest od środy, 21 października br., w numerze 16 naszej papierowej gazety!
W numerze między innymi:
- Do trzech razy sztuka - znamy trzeciego wykonawcę remontu brwinowskiego pałacu
- "Mały Londyn" czy "Mała Wenecja"
- Epidemia poza kontrolą
- Nowi honorowi obywatele
- Ścieżki Wolności 1976 -1989
- Ścieżką w las?
- Remiza w Żelechowie już gotowa!
- Problem ul. Rososzańskiej w Milanówku
- Z Węgier do Podkowy
To może Cię zainteresować: