30 lipca 2011 zmarł w Grodzisku Maz., gdzie ostatnio mieszkał, jeden z najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy. Urodził się 27 listopada 1920 w Borowej pod Lwowem.
W latach 1937 - 1939 oraz 1941 - 1942 studiował w Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. Po wojnie kontynuował naukę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. W roku 1954 uzyskał dyplom Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i rozpoczął pracę na uczelni. W latach 1966 - 1969, 1972 - 1968 był Dziekanem Wydziału Rzeźby, a w latach 1968 - 1972 również prorektorem uczelni. W 1989 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
Tworzył abstrakcyjne rzeźby kameralne, rzeźbę plenerową, a także monumentalne pomniki, m.in. Ofiar Faszyzmu w Łodzi, Żołnierza polskiego i niemieckiego antyfaszysty w Berlinie, Kopernika w Bogocie, Piłsudskiego w Warszawie. Jest twórcą wystroju rzeźbiarskiego w Mauzoleum na Pawiaku w Warszawie. Brał udział w wielu wystawach w kraju i za granicą, w 1981 zdobył Grand Prix na Międzynarodowym Biennale Rzeźby w Monaco za kompozycję "Otwarta II".
Tak profesora Tadeusza Łodzianę wspomina Andrzej Pettyn - Prezes Towarzystwa Miłośników Milanówka.
„Od lat mieszkał w Grodzisku Maz., którego władze chyba nawet nie wiedzą, jak wybitny rzeźbiarz związany był z tym miastem. Dziwne, że nie powierzono mu wykonanie pomnika Chełmońskiego, tym bardziej, że dla swojego miasta zrobiłby to bez honorarium. Swoimi radami i doświadczeniem wspierał Muzeum Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Kulkówce Radziejowskiej, które powstało głównie z jego inicjatywy. Prof. Łodziana często mawiał „Wszystkie miłości przeminęły, pozostała jedynie miłość do Lwowa!" Do końca życia pozostał wierny swej lwowskiej ojczyźnie, którą szeroko popularyzował w świecie.”