Parafia p.w. św. Michała Archanioła w Izdebnie Kościelnym w niedzielę, 18 września świętowała 400-lecie istnienia. Z tej okazji odbyła się uroczysta msza św. oraz szereg wydarzeń artystycznych: przedstawienie historyczne w wykonaniu dzieci ze Szkoły Podstawowej w Izdebnie Kościelnym, występ Zespołu Ludowego Politechniki Warszawskiej oraz zabawa na dechach z zespołem Marka Musińskiego.
Poniżej prezentujemy historię i dzień dzisiejszy Parafii w Izdebnie Kościelnym:
Tereny, na których powstała wieś zasiedlane były już w czasach przed naszą erą, na co wskazują badania archeologiczne. W latach 70. XIX w. odkryto tu cmentarzysko z okresu lateńskiego z urnami wypełnionymi spalonymi kośćmi. Na okolicznych polach znaleziono rzymskie monety z czasów cesarza Hadriana (138-117).
Pierwsze pisane wzmianki o wsi pochodzą z XV w. W XVII w. właściciel wsi, podczaszy sochaczewski, Adam Izbieński wystawił tu niedużą, murowaną kaplicę pw. Matki Bożej, której podziemia przeznaczone były na pochówek dla niego i jego rodziny, oraz czynił starania o erygowanie parafii. Ze wsi Kaski przyjeżdżał do Izdebna ksiądz, żeby odprawiać msze.
Kiedy w XVIII w. wieś przeszła na własność rodziny Szymanowskich kaplica stała się zbyt mała w stosunku do potrzeb i podjęto decyzję o budowie nowego kościoła. Nie rozebrano jednak murowanej kaplicy, ale w latach 1772-1776 dobudowano do niej drewniany kościół. W roku ukończenia budowy erygowano przy kościele parafię pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny, a konsekracja kościoła nastąpiła w 1779 r. W 1822 r. do północnej części kościoła dobudowano murowaną zakrystię, a 20 lat później kościół przeszedł pierwszy remont. Następne remonty przeprowadzono w latach: 1894 i 1925.
W dniu 30 sierpnia 1990 r. w kościele wybuchł pożar, który strawił konstrukcję dachową i część wyposażenia. Była to bardzo duża strata dla parafii, gdyż trzeba było przeprowadzić gruntowny, kosztowny remont kościoła i rewaloryzację wnętrz. Energia i zapał nowo przybyłego do Izdebna w kwietniu 1991 r. proboszcza ks. Zenona Piskorskiego, oraz olbrzymia mobilizacja mieszkańców wsi i pomoc władz gminy, pozwoliły już w rok po pożarze zacząć odbudowę kościoła. Płożono nowe fundamenty, gdyż stare z kamienia i gliny skruszały, zrobiono nową więźbę dachową, strop i szalowanie. W trakcie tych prac odkryto pod prezbiterium dwie krypty, w których znajdowały się kości ludzkie, oraz znaleziono kamień z wyrytą na nim datą 1616 r.
Ołtarz główny z umieszczanymi naprzemiennie w jego centralnej części dwoma XVIII-wiecznymi, nawiązującymi do wezwania parafii i kościoła, obrazami: "Zwiastowanie Najświętszej Panny Marii" oraz "Michał Archanioł zabijający smoka". W niszach, po bokach ołtarza znajdują się drewniane, pomalowane rzeźby: św. Piotr z kluczami i św. Paweł z mieczem. W szczycie ołtarza odtworzone po pożarze postacie dwóch aniołów.
Obraz "Męczeństwo św. Bonifacego" przypisywany Józefowi Wallowi, pochodzący z XVIII w. jest jedynym ze starych obrazów, który się zachował w kościele. Przeszedł renowację po pożarze.
Żeliwne stacje Drogi krzyżowej pochodzenia francuskiego, zamówione prawdopodobnie przez Piotra Galischet'a, właściciela wsi w XIX w.
Ambona z 2. poł. XVIII w., w zwieńczeniu której umieszczono ludowo-barokową rzeźbę św. Michała Archanioła.
Z prawej strony nawy, przez półkolistą arkadę, prowadzi wejście do murowanej kaplicy, gdzie znajduje się ołtarz z naturalnej wielkości postacią Chrystusa. U góry oko Opatrzności. Z lewej strony ołtarza stoi chrzcielnica pochodząca z 2. poł. XVIII w. Przy wejściu do kaplicy umieszczono dekret Prymasa kard. Józefa Glempa z dnia 7 września 2000 r., zezwalający na dedykację kaplicy bł. Michałowi Oziębłowskiemu , w którym czytamy: Ksiądz Michał Oziębłowski urodził się w 1900 r. w Izdebnie Kościelnym. Uczył się najpierw w Oryszewie, następnie w gimnazjum w Skierniewicach, po ukończeniu którego wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie. W 1927 r. z powodu gruźlicy przerwał naukę i leczył się w Otwocku, prowadząc jednocześnie katechezę w tamtejszych szkołach. Po siedmiu latach ponownie podjął naukę w seminarium duchownym, po ukończeniu którego został wyświęcony na księdza. Podczas wojny aresztowany 9 października 1941 r. i wywieziony do obozu w Dachau, gdzie maltretowany, bity zmarł 31 lipca 1942 r. a jego ciało spalono. Został beatyfikowany 13 czerwca 1999 r. przez papieża Jana Pawła II, w grupie 108 męczenników.
Teren kościoła z dzwonnicą i znajdującym się od wschodu cmentarzem jest ogrodzony drewnianym płotem i tworzy jakby jeden zabytkowy zespół.
Dzwonnica, pochodząca z końca XVIII w., zbudowana na planie kwadratu, ma konstrukcję słupową i przykryta jest namiotowym dachem, pod którym na każdej ścianie umieszczone są po dwa, półkoliste otwory kryte żaluzjami.
Na cmentarzu znajduje się wiele starych nagrobków, m.in. ostatnich właścicieli Izdebna - Plebańskich oraz fundatorki ołtarzy w kościele Anieli ze Świdzińskich Szymanowskiej, starościny wyszogrodzkiej, zmarłej w 1839 r.
Kościół w Izdebnie Kościelnym składa się z dwóch części: starszej - murowanej i otynkowanej kaplicy oraz młodszego - drewnianego kościoła.
Kaplica ma plan prostokąta i jest trójbocznie zamknięta. W połowie wysokości jest otoczona małym okapem, nad którym z trzech stron umieszczone są nieduże okna. Przykryta jest blaszanym dachem z umieszczoną na nim sześcioboczną wieżyczką, z półkoliście zamkniętymi prześwitami, zakończoną hełmem i krzyżem.
Do kaplicy dobudowano drewniany kościół, którego nawa jest na planie bliskim kwadratu, a od południa prowadzi z niej wejście do kaplicy. Od wschodu do nawy dostawione jest prezbiterium, prosto zamknięte, ze ściętymi narożami. Kościół ma zrębową konstrukcję (sposób łączenia poprzecznych belek na narożach) i jest oszalowany, czyli obity deskami. Wejście do prezbiterium prowadzi od północy przez dobudowaną w późniejszym czasie murowaną zakrystię z małym przedsionkiem. Dachy nawy i prezbiterium przykryte są gontem.
Główne wejście do kościoła prowadzi od zachodu przez niedużą kruchtę, której zwieńczenie sięga do okapu nawy. Nad kościołem góruje czworoboczna wieżyczka kryta gontem, której górna część z czterech stron ma otwory przykryte żaluzjami.
Wnętrze kościoła ma płaski, drewniany strop, z jasnych desek, dekorowany wzorami z listew z ciemnego drewna. W zachodniej części nawy znajduje się chór muzyczny, wsparty na dwóch słupach.
Wnętrze:
Wnętrze nakryte stropem płaskim. Wnętrze obite nową boazerią o ciepłym kolorze drewna. Od frontu chór muzyczny wsparty na dwóch drewnianych słupach, o prostej linii parapetu. Ołtarz główny i dwa boczne współczesne. Ambona i chrzcielnica z II poł. XVIII w. Obrazy namalowane przez Józefa Walla z końca XVIII w.
Razem ze stojącą nieopodal dzwonnicą drewnianą tworzy jeden z ładniejszych zespołów sakralnych w niedalekiej bliskości Warszawy. Zwiedzanie tych zabytków można połączyć w krótką a przyjemną wycieczkę w celu zwiedzenia Grodziska Mazowieckiego czy Milanówka, skąd do Izdebna Kościelnego naprawdę niedaleko. Mieszkańcy Izdebna zapraszają wszystkich chętnych do odwiedzenia naszej wsi, można jeszcze zobaczyć dwór szlachecki z 1800 roku, zabytkowe groby właścicieli Izdebna na cmentarzu przykościelnym i głównym rodu Szymanowskich, Plebańskich, Kowerskich, Skórzewskich i Domaniewskich. Okolice też są urokliwe, spokojne z terenem typowo rolniczym. Warto u nas tez zamieszkać. Serdecznie zapraszamy.
To może Cię zainteresować: