Wśród ofiar dzisiejszej katastrofy lotniczej, w której zginęło tak wiele ważnych w naszym państwie osób, w samolocie prezydenckim byli także dwaj księża, którzy część swojego życia i posługę kapłańską sprawowali w Grodzisku Maz.: Roman Indrzejczyk - osobisty kapelan i spowiednik Prezydenta Lecha Kaczyńskiego i Zdzisław Król - kapelan Warszawskiej Rodziny Katyńskiej oraz mieszkańcy gminy Grodzisk. Maz. - kapitan pilot - Arkadiusz Protasiuk i polski historyk, działacz opozycji demokratycznej w PRL-u, polityk - Janusz Krupski.
Prezydencki kapelan ks. Roman Indrzejczyk funkcję kapelana prezydenta objął w grudniu 2005 r. po wygranych wyborach przez Lecha Kaczyńskiego. - Ten wybór to wielki dla mnie zaszczyt, ale także wielki obowiązek - mówił wtedy dla KAI. I nawet wtedy nie przestał uczyć religii w szkole muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Warszawie. W jednym z wywiadów podkreślał, że przeciętny ksiądz podchodzi do pracy jak do służby. - Mam raczej skłonność do wmawiania ludziom, że są dobrzy i nawet czasami ich przekonuję; pozwólcie mi wierzyć, że tak jest. To bardziej wyzwala w ludziach chęć służenia innym. Swoim uczniom stawiam dobre stopnie lub bardzo dobre. Zdarzało mi się nieraz usłyszeć: "Proszę księdza, nie zasługuję na taką ocenę". Odpowiadam wtedy: "Wiem, ale wydaje mi się, że masz w sobie wiele możliwości i chęci. Więc jeśli teraz na piątkę nie zasługujesz, no to zasłuż - opowiadał w wywiadzie dla "Gazety Wyborczej".
Ks. Indrzejczyk urodził się w listopadzie 1931 r. w Żychlinie (woj. łódzkie). Święcenia kapłańskie przyjął w grudniu 1956 r. Pracował m.in. w Grodzisku Mazowieckim oraz w warszawskich kościołach św. Aleksandra i Nawiedzenia NMP. W latach 1964–1986 ks. Roman był proboszczem parafii św. Edwarda w Pruszkowie oraz duszpasterzem Szpitala dla Psychicznie i Nerwowo Chorych w Tworkach. Kolejne kilkanaście lat był proboszczem w żoliborskiej parafii Dzieciątka Jezus. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Ksiądz Indrzejczyk dwukrotnie był też krajowym duszpasterzem służby zdrowia - w latach 1961-1976 oraz w latach 1989-1994. Jako duszpasterz udzielał się także w ruchu ekumenicznym, pracował z młodzieżą oraz organizował na Żoliborzu wieczory poetyckie, sam pisał wiersze. W latach 80. był zaangażowany w działalność opozycyjną. Miał 78 lat.
Ks. Zdzisław Król był kapelanem Warszawskiej Rodziny Katyńskiej, proboszcz parafii Wszystkich Świętych w Warszawie, członek Rady Pamięci Walki i Męczeństwa. Miał 75 lat.
Urodził się 8 maja 1935 roku w Zdzieborzu (Zielonka) w parafii Pniewo w pow. Pułtusk, wyświęcony 3 sierpnia 1958 roku przez kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Pełnił funkcję wikariusza w Grodzisku Mazowieckim, w parafii M.B. Loretańskiej w Warszawie na Pradze. Odbył studia stacjonarne na Wydziale Prawa na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego w 1966 roku. Kapelan sióstr dominikanek w Zielonce. Od roku 1967 notariusz Wydziału Duszpasterstwa Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. W latach 1973-1979 dyrektor Domu Księży Emerytów. W latach 1979-1992 kanclerz Kurii Metropolitalnej Warszawskiej. Przewodniczący Zarządu Głównego Cmentarzy Katolickich w Warszawie. Przewodniczący Rady Programowej miesięcznika "Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie", tygodnika "Przegląd Katolicki" i Katolickiego Radia Józef. Sekretarz Rady Kapłańskiej oraz członek Kolegium Konsultorów Archidiecezji Warszawskiej. Członek Rady Biskupiej Archidiecezji Warszawskiej i dziekan dekanatu środmiejskiego do roku 2006. W latach 1994-2008 wikariusz biskupi i przewodniczący Wydziału Charytatywnego Kurii Metropolitalnej Warszawskiej.
Pełnił funkcję proboszcza parafii Św. Karola Boromeusza w Warszawie na Powązkach, parafii Wszystkich Świętych na Grzybowie.
Od 31 marca 2000 roku kapelan Warszawskiej Rodziny Katyńskiej. W roku 2001 odznaczony medalem pamiątkowym i dyplomem honorowym członka Polskiego Towarzystwa Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. W 1976 roku odznaczony przywilejem noszenia rokiety, mantoletu i pierścienia, od 1979 kanonik honorowy, a od 1982 kanonik gremialny Kapituły Metropolitalnej Warszawskiej, a następnie prałat kustosz, od 1993 roku protonotariusz apostolski (infułat). W roku 2006 odznaczony orderem prymasowskim "Ecclesiae populoque servitium praestanti" i przeniesiony z probostwa na emeryturę z prawem rezydencji przy kościele Wszystkich Świętych w Warszawie na Grzybowie.
Byli związani z Grodziskiem Mazowieckim
Samolot, który rozbił się w lesie pod Smoleńskiem, pilotowała najbardziej doświadczona załoga 36. Pułku Lotnictwa Specjalnego. Za sterami prezydenckiego tupolewa siedział 36-letni kapitan pilot Arkadiusz Protasiuk, który latał z VIP-ami od 13 lat. Do 36. Pułku Lotnictwa Specjalnego trafił wprost z Wyższej Szkoły Oficerskiej w Dęblinie. Za sterami rządowych Tu-154 oraz Jak-40 wylatał prawie 1400 godzin. Protasiuk pochodził z Olkusza w Małopolsce. Był absolwentem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydziału Cybernetyki Wojskowej Akademii Technicznej. W październiku 2008 r. kapitan Protasiuk stał się mimowolnym uczestnikiem konfliktu na linii Pałac Prezydencki - kancelaria premiera. Lecący na szczyt do Brukseli premier Donald Tusk nie chciał zabrać na pokład rządowej maszyny prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Jedynym pilotem, który mógłby polecieć drugą maszyną z prezydentem, był kapitan Protasiuk. Okazało się jednak, że jest to niemożliwe, bo zachorował, a 36. pułk nie jest w stanie wystawić trzeciej załogi. W efekcie Kancelaria Prezydenta wyczarterowała wtedy własną maszynę. Kapitan Protasiuk osierocił dwójkę dzieci.
Janusz Krupski (ur. 9 maja 1951 r. w Lublinie) – polski historyk, działacz opozycji demokratycznej w PRL-u, polityk.
W latach 1970-1975 był studentem KUL-u. W latach 1977-1988 redagował poza cenzurą niezależne pismo Spotkania.
W 1980 r. wszedł do władz zarządu regionu NSZZ Solidarność w Gdańsku.
Za swoją działalność był wielokrotnie szykanowany i represjonowany przez SB. 21 stycznia 1983 r. został uprowadzony do Puszczy Kampinoskiej w rejon wsi Truskaw przez trzech funkcjonariuszy Samodzielnej Grupy "D" Departamentu IV MSW pod dowództwem kpt. Grzegorza Piotrowskiego, następnie dotkliwie poparzony żrącym płynem, w wyniku czego doznał poparzeń I i II stopnia.
W latach 1990-1992 był dyrektorem wydawnictwa Editions Spotkania. Brał też udział w pracach sejmowej komisji nadzwyczajnej do zbadania skutków stanu wojennego i Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. Od 1993 r. prezes Wydawnictwa Krupski i S-ka.
Od 2000 do 2006 r. był zastępcą prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. Od 19 maja 2006 r. kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Ostatnio mieszkał w Grodzisku Mazowieckim.
To może Cię zainteresować: